مردم شناسی
همه مردم این شهر گرایش به دین مبین اسلام داشته و از شیعه اثنی عشر میباشند. زبان رایج آن میان مردم عربی است.بخش اعظم مردم این شهر به زبان عربی سخن میگویند.و اقلیتی نیز به لهجه شوشتری سخن می گویند.
اطلاعات جمعیتی
شهر ملاثانی تا قبل از شروع جنگ تحمیلی از جمعیت کمی برخوردار بود ، اما با بروز جنگ تحمیلی ،و حضور جنگ زدگان ، جمعیت این شهر افزایش یافت ، بطوری که با پایان یافتن جنگ ، تعدادی از جنگ زدگان در این شهر باقی ماندند. بعدها بدلیل مشکلات کشاورزی و مهاجرت کشاورزان مناطق اطراف به این شهر ، این شهر دارای جمعیت بالایی شد و حد نصاب تبدیل از روستا به شهر را کسب نمود. در جلسه مورخ ۱۱/۲/۱۳۷۰ با توجه به اختیارات تفویضی هیأت وزیران (موضوع تصویبنامهشماره .۹۳۸۰۸ت۹۰۷ مورخ ۱۳۶۸٫۱۰٫۲۴ هیأت وزیران، بنا به پیشنهاد شماره ۱۱۱۲۷٫۱.۵٫۵۳ مورخ ۱۳۶۸٫۱۱٫۹ وزارت کشور و به استناد ماده (۱۳)قانون تعاریف و ضوابط تقسیمات کشوری مصوب ۱۳۶۲ روستاملاثانی (از توابع بخش مرکزی شهرستان اهواز در استان خوزستان) با حفظ محدوده کنونی خود به شهر تبدیل شده و به شهر “ملاثانی” نامیده شد.
اشتغال و اقتصاد
در ملاثانی بلحاظ وجود مزایای ارتباطی ، کشاورزی ، اجتماعی و نیز اسقرار بزرگترین مرکز آموزش عالی کشاورزی و دامپروی در منطقه جنوب کشور در این محل و نیز وجود مراکز اداری و کاری علاوه بر طایفه حمیدی ها اقوام و تیره های گوناگونی در این منطقه ساکن شده اند که برابر با آمار میدانی سال ۱۳۶۸ انجمن اسلامی ملاثانی حدود ۳۶۷ وابسته فامیلی از طوایف اصیل عرب و اقوام خوزستانی در این منطقه ساکن می باشند و همین امر موجب تبادل فرهنگی میان افراد ساکن در این شهر گردیده ،لذا این منطقه به نسبت سایر مناطق عشایری و دارای بافت طایفه ای اعم از عرب ، لر یا بختیاری کمترین تصادمات و مجادلات قومی و تعصب های بی جا را شاهد بوده است.از نکات مورد توجه در خصوص بافت اجتماعی ملاثانی وجود اقلیت های شوشتری ، بختیاری ، لر ، اصفهانی و ترک می باشد که سالها با صمیمیت و اخوت در کنار برادران عرب خود زندگی می گذرانند .اقلیت شوشتری در واقع بزرگترین اقلیت ساکن در این منطقه در شمال ملاثانی قدیم می باشند. نخستین مسجد بنام «مسجد جامع » ملاثانی توسط برادران شوشتری و عرب بویژه حاج کریم و کل حسن اصفهانی و حاج جاسم خلاف محسنی(فیاضی) بنا گردید
از جمله مختصات جالب توجه شهر ملاثانی گسترش تحصیلات عالیه دانشگاهی در میان جوانان است که باتوجه به عمق محرومیت ها و کمبود امکانات و در مقایسه با مناطق مشابه از جهت توسعه اقتصادی بسیار قابل توجه است .این نرخ تقریبا معادل ۱۵٪ می باشد.