جنگل طبیعی و چشم نواز «گبری»

روزگاری جزء جذاب ترین مناظر طبیعی و مناطق سرسبز استان خوزستان بود.از اواخر بهمن ماه و همزمان با غنچه زدن درختان ، شکفتن گل ها و گسترش سبزه ها و ریحان ها طبیعت روح افزای جنگل گبری جمعیت زیادی از اطراف و اکناف خوزستان را به آغوش می کشید و جلوه بسیار زیبایی از پیوند انسان ها و طبیعت را به نمایش می گذاشت.گبری از سالم ترین و مهمترین شش های تنفسی شهرستان اهواز و حومه پیرامونی آن بود.دید و بازدید شهروندان و عاشقان طبیعت تا ۱۳ بدر هرسال در جنگل مذکور ادامه می یافت.هرگاه و در طول روزهای سال گذرت به جنگل گبری بویژه در بعد ازظهر ایام بهاری و تابستان می افتاد ،نکهتی جان فزا و نشاط آور ،جسم و جانت را شادابی و طراوت می بخشید.سال ها ملاثانی از رهگذر این جنگل محدود ،اما متنوع و سرسبز شناخته می شد،زیرا که گبری دروازه ورود به ملاثانی و نقطه مهم کمربند سبز شهرستان اهواز محسوب می شد.در جنگل گبری کلکسیون متنوعی از درختان و درختچه ها اعم از میوه دار و سایه گستر را مشاهده می کردی،درختان زردآلو،انگور،خرما،انجیر،حنا،لیموترش و لیموشیرین،پرتقال تا کنار و غیره نگاه هر تازه واردی را به خود جلب می نمود.این باغ متشکل از سه قسمت به هم پیوسته است که در زمان اصلاحات ارضی و شاید پیش از آن به ملاکان بزرگ بنام های حاج تقی دولتی،یک فرد ارمنی معروف به گبری و حاج شیخ محمود نبهانی تعلق داشت.در این واحه ها علاوه بر وجود درختان ،انواع سبزیجات و صیفی جات نیز کاشت و برداشت می شد و بر همین اساس بسیاری از ساکنان روستاها و مناطق اطراف مانند تلبومه ،ملاثانی و ویس و…… بعنوان کارگر یا صاحب نسق مشغول بکار بودند و از این رهگذر به امرار معاش می پرداختند.و قوت لایموت خانواده خویش را تامین می کردند.