در فرهنگ بومی اهواز مراسم خواستگاری و ازدواج با مناسک خاصی همراه است. برای خواستگاری خانواده داماد به‌همراه جمعی از ریش‌سفیدان با لباس‌های محلی و سوار بر اسب به خانه عروس می‌آیند. آنها با خود هدایایی از قبیل توتون، کله‌قند، چای، گوسفند و… آورده و به خانواده عروس تقدیم می‌کنند. خانواده عروس نیز با پای پیاده به استقبال آنها می‌روند. پس از گپ و گفت اولیه و صرف غذا، در صورت رضایت خانواده عروس، قراری تحت عنوان «کاغذگیرانی» گذارده می‌شود که در واقع همان قرار نامزدی است. در کاغذگیرانی بر سر مقادیر مهریه، شیربها، جهیزه و سایر موارد مذاکره می‌شود و در نهایت میرزابنویس محل همه موارد را روی کاغذ ثبت می‌کند. افراد یک به یک کاغذ را امضاء کرده و کف می‌زنند که به آن «کف مبارکی» یا «کف مارکی» می‌گویند.
در این مراسم زنان و مردان در محل‌های جداگانه‌ای می‌نشینند. در قسمت زنانه، بانوان به پایکوبی و جشن می‌پردازند. همچنین با استفاده از حنا نقش و نگارهای زیبایی روی دست و پای عروس می‌کشند. مجلس مردانه نیز سوت و کور نیست و به نی‌نوازی و آواز می‌گذرد.